overbearing [ˌəʊvəˈbeərɪŋ] adj (disapproving) өктем, үстем (syn: domineering) ♦an overbearing parent – өктем ата-ана ♦an overbearing manner – өктем пейіл ♦She found him rude and overbearing. – Ол оның дөрекі/ ожар және өктем екенін көрді. ♦I wasn’t the least impressed or intimidated by her overbearing attitude. – Оның адыраңына былқ еткен де жоқпын.