penitence [ˈpenɪtəns] n тәубеге келу, тәубе ету, (өз қателігіне/ ағаттығына) кею(шілік), кейіс, өкініш, өкіну(шілік), қайғы, қайғыру, әттегенайлау ♦He expressed penitence for what he had done. – Өз ісіне өзі кейіді. ♦She cried tears of penitence. – Ол бармақ тістей жылады.