​pique [piːk] A.n (formal) кейігендік; реніш, күйініш ♦When he realized nobody was listening to him, he left in a fit of pique. – Ешкімнің тыңдап отырмағанын ұққанда, ол ренжіп кетіп қалды. ♦She’d lied about it out of pique. – Ол күйінгеннен бұ жайлы өтірік айтқан. B.v (formal) 1. ∼ smb/smth кейіту; ренжіту, (реніштен) күйдіру (syn: wound 1(2)) ♦The incident piqued his pride. – Бұл жайт оның намысына тиді. 2. (idm) *pique smb’s interest, curiosity, etc. қызықтыру, еліктіру

piqué [ˈpiːkeɪ] n пике, марселла (матаның бір түрі)