pounce [paʊns] v 1.қақшу, бүру, ыршу, атылу, жармасу ♦The lion crouched ready to pounce. – Арыстан атылуға әзірленіп жүреледі/ жүресінен отырды. ♦The cat crouched down as if about to pounce. – Мысық атылғысы келгендей жер бауырлай жүреледі. ♦∼ on/upon smb/smth The muggers pounced on her as she got out of the car. – Ұрылар машинадан шыққан бойда оны бас салды. ♦Hegerberg pounced on the loose ball and scored. – Хогерберг ыршыған допты қақшып алып гол кіргізді. 2. (phr v) *pounce on/upon smth сөзден ұстау; біреудің қатесін, тб байқап қою ​(syn: seize on/upon) ♦His comments were pounced upon by the press. – Оның сөздерін баспасөз іліп ала жөнелді.