predicate [ˈpredɪkət] A.n (grammar) баяндауыш B.v (formal) 1. ∼ smth on/upon smth негіз етіп алу, негіздеу ♦Democracy is predicated upon the rule of law. – Демократия заң үстемдігіне негізделген. 2. ​∼ that… | ∼ smth ой қорыту, тұжыру, ой түю ♦The article predicates that the market collapse was caused by weakness of the dollar. – Мақалада рыноктың құлауы доллардың әлсіздігінен болды дейді.