pretence [prɪˈtens] n (BrE) (NAmE pretense) 1. (пәлендей) болып көріну(шілік), қылымсу, бәлсіну ♦Their friendliness was only pretence. – Олардың әшейін дос/ бауырмал болып көрінгені ғой./ Олар әшейін (сырттай) дос болып көрінеді. ♦∼ of doing smth By the end of the evening she had abandoned all pretence of being interested. – Кеш соңына қарай ол қызыққан болып көрінген қалпынан тайды/ болып қылымсығанын қойды. ♦∼ of smth He made no pretence of great musical knowledge. – Ол музыканы керемет білетін адам болып көрінуге тырыспады/ адаммын деп бәлсінбеді. ♦∼ that… She was unable to keep up the pretence that she loved him. – Ол (әйел) оны (еркекті) сүйетін болып қылымсығанын/ көрінгенін білдіріп алды. ♦∼ (to smth) a woman with some pretence to beauty – әдемі болып көрінгісі келетін әйел/ әдемімін деп қылымситын әйел ♦∼ (to doing smth) I make no pretence to being an expert on the subject. – Бұл саланың маманымын деп айта алмаймын/ бәлсінбеймін. 2. (idm) *by/under/on false pretences [қ-з: false (7)]