providence [ˈprɒvɪdəns] n (also P∼) (formal) 1.құдай, жаратқан, тылсым күш (syn: fate) ♦to trust in divine providence – тылсым күшке сену ♦She believed her suffering was sent by providence. – Ол өз азабын құдайдың жібергені деп ұқты. 2. (idm) *tempt providence/fate ​«тағдырмен ойнау», кергу ♦You're tempting fate by riding your bike without wearing a helmet.  – Великті шлемсіз айдап, отпен ойнап жүрсің.