rebuke [rɪˈbjuːk] A.n (formal) мінеу, мін/ сын айту, жазғыру, ұрсу, сөгу (syn: reprimand) ♦He was silenced by her stinging rebuke. – Оның ащы сөздері оны сөйлетпеді. ♦She answered with no hint of rebuke. – Ол ешбір кіртиместен жауап берді. B.v (formal) ∼ smb (for smth/for doing smth) мінеу, мін/ сын айту, ұрсу, сөгу, жазғыру (syn: reprimand) ♦The company was publicly rebuked for having neglected safety procedures. – Сақтық шараларына салғырт қарағаны үшін компания жұрт алдында өткір сынға ұшырады. ♦She rebuked herself for her stupidity. – Өз ақымақтығына бола ол өзін жазғырды.