recoil [rɪˈkɔɪl] A.v 1. (денесі түршіге, тб) жиырылу (syn: flinch) ♦∼ (from smb/smth) She recoiled from his touch. – Оның (еркектің) қолы денесіне тигенде ол (әйел) жиырыла қалды. ♦∼ at smth He recoiled in horror at the sight of the corpse. – Мәйітті көріп, шошына денесі жиырылды. 2. (денесі) түршігу, шіміркену (syn: shrink) ♦∼ from (doing) smth She recoiled from the idea of betraying her own brother. – Туған бауырыма сатқындық жасаймын ба деген ойдан денесі түршікті. ♦∼ at smth Tell him the truth? I recoiled at the thought. – Оларға шындықты айт дейді? Бұл ойдың өзі денемді шіміркендіреді. 3. (қару, тб ж) (атылған кезде артқа) тебу, артқа жұлқи қозалу B.n (қару, тб ж) (атылған кезде артқа) тебу, артқа жұлқи қозалу ♦The recoil was so violent it almost tore the weapon from his grasp. – Мылтықтың тепкені сонша(ма), уысынан жұлынып кете жаздады. ♦The recoil of the gun sent him flying backwards. – Мылтықтың тебісі оны (еркекті) артқа ұшырып жіберді.