recuse [rɪˈkjuːz] v (especially NAmE) ∼ smb/yourself (from smth) судьяны, адвокатты я алқабилер (присяжные) мүшесін белгілі бір себептермен істен босату/ шеттету ♦The judge recused himself from the case because he knew a member of the family. – Әлгі үй-ішінің бір мүшесін білетіндіктен судья істен бас тартты.