renunciation ​[ rɪˌnʌnsiˈeɪʃn] n (formal) 1. (сенімінен, пікірінен, тб) безу, тану (өткен шақ: танды), айну, бас тартау; сөгу, айыптау ♦the renunciation of violence – бұзақылықты сөгу ♦the total renunciation of the use of force – күш қолданудан мүлде айну/ бас тарту 2. (бұ дүниелік рахаттан, қызықтан) безу, бас тарту, тақуалыққа салыну (syn: self-denial)