repentant [rɪˈpentənt] adj (formal) (күнәсін ұғып) өкінген, қайғырған (syn: contrite, remorseful) (opp: unrepentant) ♦She was not in the least repentant. – Ол былқ еткен де жоқ. ♦His words left us all feeling suitably repentant. – Оның сөздерінен кейін ағаттығымызды ұғып тұнжырадық. ♦She wanted to show how deeply repentant she was. – Ол өзінің қатты қайғырғанын көрсеткісі келді.