reproof ​[ rɪˈpruːf] n (formal)  (тағылған) мін, айып, кінә, реніш; мінеу, жазғыру, айыптау, кінәлау; құптамау (syn: rebuke) ♦His words were a mixture of pity and reproof. – Сөздеріне аяушылық та, жазғыру да аралас болды. ♦He clicked his tongue in mock reproof. – Әжуалай ол таңдайын тақ еткізді. ♦She received a mild reproof from the teacher. – Мұғалімінен ол аздаған ескерту алды.