repugnance [rɪˈpʌɡnəns] n (formal) жақтырмаушылық, жиіркенушілік, жаратпаушылық, жатырқаушылық (syn: repulsion) ♦She was trying to overcome her physical repugnance for him. – Ол одан жиіркенбейтіндей болуға тырысып жатқан.