restless [ˈrestləs] adj 1. тынымсыз, шыдамсыз, тықыршыған, ойнақшыған, тағатсыз, риза емес ♦The audience was becoming restless. – Көрермендер тықырши бастады. ♦After five years in the job, he was beginning to feel restless. – Бұл жұмыста бес жыл істеген соң, ол жалыға бастады. ♦The children always get restless on long trips. – Ұзақ сапарда балалар тықырши бастайды. ♦She was in a restless mood. – Ол бір беймаза күйде еді. 2.демалмаған, тынықпаған (syn: disturbed) ♦a restless night – тынымсыз түн ♦He woke from a restless sleep. – Мазасызданып оянып кетті.