rigid [ˈrɪdʒɪd] adj 1. ​(often disapproving) (ереже, тәртіп ж) қатаң (syn: inflexible) ♦The curriculum was too narrow and too rigid. – Оқу программасының аясы тым тар әрі тым қатаң еді. ♦His rigid adherence to the rules made him unpopular. – Оның ережені қатты ұстануын жұрт жақтырмады. 2. (often disapproving) (кісі ж) қатаң, бірбеткей, қыңыр (пікірін, тб өзгертпейтін) (syn: inflexible) ♦rigid attitudes - бірбеткейлік 3. (зат ж) қатты, берік, қақиып/ қатып қалған ♦a rigid support for the tent – шатырдың/ палатканың қатты қазығы ♦She sat upright, her body rigid with fear. – Ол қақиып отырды, шошығаннан денесі қатып қалған. ♦(figurative) I was bored rigid. – Сұмдық жалықтым.