robe [rəʊb] A.n 1.шекпен, шапан, халат, мантия ♦coronation robes – тәж кигізу/ таққа отыру шекпені ♦cardinals in scarlet robes – қызыл мантия/ шекпен киген кардиналдар 2. (also bathrobe, dressing gown) моншаға киетін халат; үйге киетін халат B.v (formal) ∼ smb/smth (in smth) (шекпен, шапан, халат, мантия) кию, кигізу ♦a robed choir – мантия киген хор ♦The priests were robed in black. – Священниктер қара мантия киіпті.