rubbish [ˈrʌbɪʃ] A.n 1. (especially BrE) қоқыс, қоқсық, қоқыр ♦a rubbish bag/bin – қоқыс (салатын) қап/ шелек ♦a rubbish dump/heap/tip – қоқыс төгетін жер/ қоқыс үйіндісі/ қоқыс жиятын жер ♦The streets were littered with rubbish. – Қоқыс-қоқыс көшелер. ♦garden/household rubbish – бақтан/ үйден шыққан қоқыс ♦The rubbish is collected on Tuesdays. – Қоқысты сейсенбі күндері жияды. 2. (BrE, informal) «қоқыс», түкке тұрғысыз нәрсе, әншейін бірдеңе ♦I thought the play was rubbish! – Пьеса әшейін бірдеңе сияқты көрінді маған! ♦The film was absolute/complete rubbish. – Фильм – тегі сұмдық! ♦Do we have to listen to this rubbish music? – Мына бір музыкасымақты тыңдаймыз ба? ♦They said I was a rubbish boss. – Олар маған түкке жарамсыз бастықсың деді. 3. (BrE, informal) бос сөз, құрғақ/ құры сөз, шатпақ, былшыл, көкіме, қисынсыз нәрсе (syn: nonsense) ♦Rubbish! You're not fat. – Көкімесін! Семіз емессің. ♦You're talking a load of rubbish. – Жоқ нәрсені айта бердің ғой. ♦It's not rubbish - it's true! – Бос сөз емес – шын! B.v (BrE, informal) (NAmE trash) ∼ smb/smth қатты сынау, елемей тастау, жақтырмау ♦The book was rubbished by the critics. – Кітапты сыншылар жаратпай тастады. ♦He rubbished all my ideas, saying they were impractical. – Ойларымның/ Идеяларымның бәрін іске аспайды деп ол жақтырмады.