ruck [rʌk] A.n 1.топ, тобыр; өзара төбелесіп жатқан топ ♦He pushed his way through the ruck of drinkers to get to the bar. – Ол барға сыра ішіп тұрғандарды ысыра-мысыра жетті. ♦When the police arrived, it soon turned into an ugly ruck. – Полиция келген соң сұмдық төбелес басталып кетті. 2. the ∼ (disapproving) қарапайым/ жай адамдар/ оқиғалар ♦Obtaining a good education was seen as a way out of the ruck. – Жақсы білім алу мешеу жұрттан кету жолы болып көрінді. B.v (phr v) *ruck up | ruck smth up (мата ж) жиырылу, бүктетілу ♦Your dress is rucked up at the back. – Көйлегіңнің арты жиырылып қалыпты.