ruinous [ˈruːɪnəs] adj (formal) 1. (үй-жай, кент, тб ж) қираған, бүлінген, бұзылған ♦The buildings were in a ruinous state. – Үй-жайлар қираған екен. ♦This part of the church is ruinous. – Шіркеудің мына тұсы қираған/ бүлінген. 2. астаң-кестең ететін я еткен, құртатын, құртқан, бүлдіретін, бүлдірген, сорлатқан (syn: devastating) ♦The decision was to prove ruinous. – Өте қате шешім болған екен. ♦Such action would be ruinous to her career. – Онысы/ Ол әрекеті карьерасын бүлдіреді. ♦a ruinous mistake – ауыр қате ♦(ауысп мағ) ruinous legal fees – сорлатқан сот шығындары/ хұқықтық шығындар ♦(ауысп мағ) They were forced to sell out at a ruinous loss. – Қаншама тиімсіз болса да олар сатуға мәжбүр болды.