savage [ˈsævɪdʒ] A.adj 1. (old-fashioned, taboo) жабайы, тағы (syn: primitive) ♦a savage tribe – жабайы тайпа 2.жауыз, аяусыз, қатыгез; өршеленген (syn: brutal) ♦savage dogs – қабаған иттер ♦a savage attack – жауыздықпен жасаған шабуыл ♦savage public spending cuts – әлеуметтік шығындарды аяусыз кесу 3.аяусыз сын ♦The article was a savage attack on the government's record. – Мақала үкіметті аяусыз сынға алады. B.adj 1. (old-fashioned, taboo) жабайы, тағы (адам) ♦the development of the human race from primitive savages – адамзаттың тағылардан дамуы 2.жауыз, қатыгез ♦He described the attack as the work of savages. – Ол шабуылды жауыздар жасаған деді. C.v 1. (аң ж) талау, аяусыз шабу/ шабуылдау ♦be ∼d (by smth) She was savaged to death by a bear. – Оны аю талап өлтірген. 2. (formal) ащы сынау, қатты ұрсу ♦be ∼d (by smb) Her latest novel has been savaged by the critics. – Кейінгі романын сыншылар аямай сынады.