silently [ˈsaɪləntli] adv 1.үнсіз, тыныш [қ-з: silent (1, 4)] ♦They marched silently through the streets. – Олар көшелермен үнсіз сап түзеп өтті. ♦She crept silently out of the room. – Ол бөлмеден ақырын шығып кетті. ♦She prayed silently. – Ол үнсіз дұға оқыды. 2. (idm) *sit/stand silently by тырп етпеу, былқ етпеу, ауыз ашпау ♦We can’t sit silently by and let them arrest him! – Тырп етпей, оны тұтқындатып қалай отырмақпыз!