skull [skʌl] n 1.бас сүйек (syn: cranium) ♦a fractured skull – шытынаған бас сүйек ♦the angel of death with his grinning skull – тісі ақсиған өлім періштесі  2. (informal) бас; ми ♦Her skull was crammed with too many thoughts. – Көп ойдан оның басы қатты. ♦The soldiers' hair was cropped close to the skull. – Солдаттардың шашын тақырлай алыпты.