smirk [smɜːk] v, n жылмию, миығынан күлу, кейкие/ ыздия күлу; жылмиыс ♦He smirked unpleasantly when we told him the bad news. – Оған жаман хабарды айтқанда ол сүйкімсіз жылмиды. ♦She smirked to herself as she walked away. – Кете бере ол миығынан күлді. ♦What are you smirking at? – Неменеге жылмиып отырсың? ♦She had a self-satisfied smirk on her face. – Жүзінде ыздиған жымиыс табы болды.