snarl [snɑːl] A.v 1. ∼ (at smb/smth) (ит, тб ж) ырылдау ♦The dog snarled at us. – Ит бізге ырылдады. 2.ыр ете сөйлеу, кіжіне сөйлеу ♦‘Get out of here!’ he snarled. – «Жоғал бұл жерден!» деп ол ыр етті. 3. (phr v) *snarl up | snarl smth up ұйысып/ кептеліп/ бітеліп қалу, тежеліп қалу ♦The accident snarled up the traffic all day. – Оқиғаға бола көлік күні бойы кептелді. ♦The sheets kept getting snarled up. – Парақтар кептеле берді. B.n 1.ырыл (иттің, тб) ♦The dog bared its teeth in a snarl. – Ит тісін ақсита ырылдады. ♦The dog turned with a snarl to attack me. – Ит маған шаппақ болып ырылдай бұрылды. 2.ырыл, ырылдай/ кіжіне сөйлеу ♦a snarl of hate – кекті ырыл ♦She answered with an angry snarl. – Ол ыр ете жауап қатты. 3. (informal) ұйысу, кептеліс, бітелу 4. (also snarl-up) (BrE, informal) көлік кептелісі ♦rush-hour traffic snarls – қарбалас/ қауырт кездегі көлік кептелісі