solitariness [ˈsɒlətrinəs] n жалғыздық (syn: loneliness) ♦She loved family life and dreaded the solitariness of her new position. – Ол үй-іші өмірін жақсы көрді және жаңа қызметтегі жалғыздығынан шіміркенді. ♦Even as a boy he was given to solitariness. – Тіпті бала кезінде ол жалғыздыққа бейім еді.