splutter [ˈsplʌtə(r)] A.v 1.аптыға сөйлеу, қыстыға сөйлеу, кекештену, былдырлау (syn: sputter) ♦‘But, but…you can’t!’ she spluttered. – «Бірақ, бірақ... өйтуіңе болмайды!» деді ол қыстыға. ♦∼ (with smth) Her father spluttered with indignation. – Әкесі кіжіне қыстықты. 2.партылдау (syn: sputter) ♦The firework spluttered and went out. – Отшашу/ Фейерверк партылай оталды. B.n партыл(дау) ♦The car started with a loud splutter. – Машина қатты партылдай оталды.