spurn [spɜːn] v (formal or literary) ​∼ smb/smth елемеу, ескермеу, мән бермеу; жоламау; қабылдамау, ысыру; бас тарту, істемей қою (syn: shun) ♦Eve spurned Mark's invitation. – Ив Марктің шақыруын қабыл алмады. ♦a spurned lover – еленбеген ғашық