squawk [skwɔːk] A.v 1. (құс ж) шиқылдау, шықылдау, шықылықтау ♦The parrot squawked and flew away. – Тұты құс шықылықтап, ұшып кетті. ♦In the corner of the room a hen was squawking in a wooden cage. – Бөлменің бір бұрышында, ағаш қапаста мекиен шиқылдап жатты. 2.шаңқ ету, шиқ ету, шаңқылдау, бажылдау ♦‘You did what?!’ she squawked. – «Не істедім дейсің?!» деп ол шаңқ ете қалды. B.n 1.шиқыл, шықылық (құстың) ♦The bird gave a startled squawk. – Құс үрке шиқылдай бастады. 2.шаңқ, шиқ; шыңғыру, бажыл ♦a squawk of protest – жақтырмай шаңқ ету