squeal [skwiːl] A.v 1.шиқылдау, шыңғыру ♦The pigs were squealing. – Шошқалар шиқылдап жатты. ♦The car squealed to a halt. – Машина шиқылдап барып тоқтады. ♦Children were running around squealing with excitement. – Балалар асыр сала шыңғырып ойнап жүрді. 2.шаңқылдау, шіңкілдеу, шиқылдау, шыңғыру, бажылдау ♦‘Don't!’ she squealed. – «Жоқ!» деп ол шыңғырды. 3. ∼ (on smb) (informal, disapproving) (полицияға, тб) біреу жайлы хабарлау ♦Someone must have squealed on him. – Ол жайлы біреу жеткізген болуы керек. B.n шиқыл, шыңғырыс, бажыл ♦a squeal of pain – шаншып бажылдау ♦a squeal of delight – қуана шыңғыру ♦He stopped with a squeal of brakes. – Тежегішті шиқылдата тоқтады.