stalemate [ˈsteɪlmeɪt] n 1. тұйыққа тірелу, текетірес, бір-біріне беріспей қою (syn: impasse) ♦The talks ended in (a) stalemate. – Келіссөздер тұйыққа тірелді. ♦proposals aimed at breaking the political stalemate –саяси тұйықтан шығуды көздеген ұсыныстар ♦The strike has once again reached stalemate. – Ереуіл тағы да тұйыққа тірелді. 2. (шахматта) пат, (амалсыз) тең ойнау ♦The match ended in (a) stalemate. – Партияда пат болды.