stammer [ˈstæmə(r)] A.v тұтығу, кекештену (syn: stutter) ♦‘W-w-what?’ he stammered. «Н-н-не?» деп ол тұтықты. ♦She was barely able to stammer out a description of her attacker. – Ол өзіне шабуыл жасаған немені тұтыға әрең суреттеді. B.n тұтығу(шылық), кекештену, кекештік, тұтығыс ♦She spoke with a stammer. – Ол тұтыға сөйледі. ♦As a child, he had a dreadful stammer. – Бала күнінде ол сұмдық кекеш еді.