stifle [ˈstaɪfl] v 1. ∼ smth тежеу, болдырмау, болғызбау, басу (syn: suppress) ♦She managed to stifle a yawn. – Ол есінесін баса алды. ♦The government failed to stifle the unrest. – Үкімет бүлікті баса алмады. ♦Stifling her impatience, she waited another half an hour. – Қанша тағатсызданса да, ол тағы да жарты сағат тосты. 2.булығу, тұншығу, демала алмай қиналу; булықтыру, тұншықтыру, тб (syn: suffocate) ♦I felt I was stifling in the airless room. – Қапырық бөлмеде тұншыққандай болдым.