straggle [ˈstræɡl] v 1.ретсіз/ тарбия өсу/ жайылу/ тарау ♦Her hair was straggling over her eyes. – Шашы көзіне тарамдана түсіп тұрды. ♦The town straggled to an end and the fields began. – Кент қиқы-жиқы бітті де алқаптар басталды. 2.ақырын жүріп топтан қалу/ бөлектену ♦On the way the kids straggled behind us. – Жолда балалар артымызда шұбатылды.