stranger [ˈstreɪndʒə(r)] n 1. (кісі ж) бөтен, бейтаныс, бөгде, жат ♦There was a complete stranger sitting at my desk. – Столымда мүлде бір бөтен адам отырды. ♦They got on well together although they were total strangers. – Бірін-бірі мүлде білмесе де (өзара) тіл табысып кетті. ♦We've told our daughter not to speak to strangers. – Қызымызға бөтен адамдармен сөйлеспе дедік. ♦∼ to smb She remained a stranger to me. – Ол маған жат/ бөтен қалпы қалды. ♦Sorry, I don't know where the bank is. I'm a stranger here myself. – Ғафу өтінемін, банктің қайда екенін білмеймін. Менің өзім мұнда бөтенмін. 2. (idm) *be no/a stranger to smth ​(formal) таныс/ таныс емес болу