stub [stʌb] A.n 1.тұқыл (тартылған темекінің, көп пайдаланған қарындаштың, тб) 2.түбіртек (билеттің, чектің, тб) (корешок) B.v 1. ∼ your toe (against/on smth) аяғының башпайын/ саусақтарын байқамай ұрып алу/ ұрып аурыту ♦She stubbed her toe on the step. – Башпайын баспалдаққа ұрып ауыртып алды. 2. (phr v) *stub smth out​ темекінің ұшын мыжып өшіру ♦He stubbed out his cigarette in the ashtray. – Ол темекісін күлсалғышқа мыжып сөндірді.