stubborn [ˈstʌbən] adj 1. (often disapproving) бірбеткей, қырсық, қыңыр (syn: obstinate) ♦She can be as stubborn as a mule. – Оның қашырдай бір қырсығып қалатыны бар. ♦stubborn pride – кегжиме тәкаппарлық ♦a stubborn resistance to change – өзгеріске қырсыға қарсыласу ♦a stubborn refusal to listen – қырсығып тыңдамай қою ♦She has inherited her mother’s stubborn streak. – Шешесінің қырсықтығы бұған дарыпты. 2.ауыр, қиын, күрделі (syn: persistent) ♦a stubborn cough/stain – қоймаған жөтел/ кетпейтін дақ ♦a stubborn problem – қиын проблема