stupor [ˈstjuːpə(r)] n (арақтан, тб) мәңгіру(шілік), есінен айырылу ​♦He drank himself into a stupor. – Ол шошқадай араққа тойды. ♦She was led away in a state of stupor. – Удай мас оны жетектеп кетті.