stutter [ˈstʌtə(r)] A.v тұтығу, кекештену (syn: stammer) ♦‘W-w-what?’ he stuttered. – «Н-н-не?» деп ол тұтықты. ♦I managed to stutter a reply. – Әрең жауап бердім. ♦(ауысп мағ) The car stuttered along in first gear. – Бірінші жылдамдықта машина қақалды. B.n ​кекештік, тұтығушылық ♦He had a terrible stutter. – Ол сұмдық кекеш еді.