subservient [səbˈsɜːviənt] adj 1. ∼ (to smb/smth) (disapproving) көнгіш, тіл алғыш, бағынғыш, момын, жуас ♦The press was accused of being subservient to the government. – Баспасөзді үкіметтің айтқанынан шықпайды деп айыптады. ♦Women were expected to take subservient roles. – Әйелдердің көнгіш болулары керек болды. 2. ∼ (to smth) (formal) онша маңызды емес ♦The needs of individuals were subservient to those of the group as a whole. – Жеке адамның мүддесінен бүткіл топтың мүддесі артық болды.