supercilious [ˌsuːpəˈsɪliəs] adj (disapproving) (syn: superior) ​менмен, кекірейген, кегжиген, кейкиген, тәкаппар, мұрнын шүйірген ♦The dress shop assistant was very supercilious. – Көйлек дүкеніндегі жәрдемші кекірейген біреу екен. ♦She gave a supercilious smile. – Ол көйкие жымиды.