thwack [θwæk] A.n ұрып/ салып қалу, ұрып жіберу; (ұрғандағы) тақ еткен дыбыс ♦She gave him a playful thwack on the arm. – Ол оның қолынан ойнай салып қалды. ♦the thwack of bat on ball – таяқпен допты тақ еткізе ұру B.v ∼ smb/smth ұрып/ салып қалу, ұрып жіберу