troubled [ˈtrʌbld] adj 1. (кісі ж) қобалжыған, абыржыған, дегбірі қашқан, тағат таппаған, уайымдаған ♦She looked into his troubled face. – Ол (әйел) оның (ер кісінің) абыржыған жүзіне қарады. ♦She still felt vaguely troubled by it all. – Оның санасында әлі де уайым табы болды. 2. (жағдай, орын, тб ж) қиын, күрделі, даулы, шулы ♦a troubled marriage – қиын неке ♦We live in troubled times. – Қиын кезде өмір сүрудеміз. 3. (idm) *pour oil on troubled water(s) мәселені шешуге/ реттеуге тырысу