turbulence [ˈtɜːbjələns] n 1.дүрбелең, дүрлігіс, аумалы-төкпелілік, дүбірлі болушылық (syn: upheaval) ♦a period of turbulence in the country’s history – ел тарихындағы дүрбелең кез(ең) ♦The country is facing a summer of political turbulence. – Елде жазда саяси дүрбелең болайын деп тұр. 2.шайқалу, шайқалыс, толқыс, толқу, тулау; құбылу ♦We experienced severe turbulence during the flight. – Ұшқанымызда/ Ұшқан кезімізде қатты шайқады/ самолет қатты шайқалды.