tussle [ˈtʌsl] A.n ∼ (for/over smth) (сә)л жағаласу, алысу, жұлысу, талас, егес, салғыласу ♦He was injured during a tussle for the ball. – Ол допқа талас кезінде жараланды. ♦There was a legal tussle over the closure of the hospital. – Аурухананың жабылуы төңірегінде заң органдарына шағым түсті. ♦She had a brief tussle with her conscience before telling the whole story. – Бүткіл әңгімені айтар алдында ол біраз санасымен арпалысты. B.v ∼ (with smb/smth) айқасу, таласу, сайысу ♦The children were tussling with one another for the ball. – Балалар бір-бірімен допқа таласып жатты.