umbrage [ˈʌmbrɪdʒ] n (idm) *take umbrage (at smth) ​(formal or humorous) (syn: offence) (нақты бір себепсіз) ренжу, өкпелеу, қамығу ♦He took umbrage at her remarks. – Оның (әйелдің) сөздері оның (еркектің) көңіліне тиді.