unaccompanied [ˌʌnəˈkʌmpənid] adj ​1. (formal) өзі (ғана), жалғыз, қасында ешкім жоқ, ешкімнің еруінсіз ♦No unaccompanied children allowed. – Үлкендерсіз келген балалар кірмейді. ♦unaccompanied luggage/baggage – (иесінен) бөлек (барған) жүк ♦(ауысп мағ) Mere words, unaccompanied by any violence, cannot amount to an assault. – Бұзақылық болмаса, (құры) жай сөздер қол көтердіге/ ұрдыға саналмайды. 2. (music) соло, сүйемелсіз ♦a sonata for unaccompanied violin – соло скрипкаға арнаған соната