uncooperative [ˌʌnkəʊˈɒpərətɪv] adj көмектеспейтін, жәрдемдеспейтін; жатырқағыш, қырсық (syn: unhelpful) (opp: cooperative) ♦The witness was extremely uncooperative. – Куә жақ ашпай қойды. ♦She was an aggressive and uncooperative child. – Ол долы да қырсық бала еді.