undue [ˌʌnˈdjuː] adj (formal) тым, жөнсіз, аса (syn: excessive) ♦They are taking undue advantage of the situation. – Олар жағдайды (өздеріне) пайдаланып қалуда. ♦The work should be carried out without undue delay. – Жұмысты тым созбай бітіру керек. ♦We did not want to put any undue pressure on them. – Біз оларға жөнсіз қысым жасағымыз келмеді.