​unfamiliar [ˌʌnfəˈmɪliə(r)] adj таныс емес, білмейтін, бөтен (opp: familiar) ♦She felt uneasy in the unfamiliar surroundings. – Бөтен ортада ол қысылды. ♦An unfamiliar sound came from the hall. – Залдан бір бөтен дауыс шықты. ♦We were quite unfamiliar with the town. – Кентпен/ Қаламен тіпті (де) таныс емес едік.